Breyttir tímar
Jæja. Tilraun 3 til ad segja frá.
Helgin var eftirfarandi:
À laugardaginn fór ég hjólandi í Bilka ásamt Ingeborg sem er 18 ára undrabarn á hljódafæri daudans: BLOKKflautu (hrollur). Tó ekki Bloggflautu! Tad væri samt fyndid. ,,À hvad spilar tú?" -,,Bloggflautu". Èg myndi alla vega springa úr hlátri. En alla vega. Èg tarf í tessu sambandi ad gera eina hryllilega játningu.
Èg er í flautuhatarafélaginu. Tessi félagsskapur er yfirleitt aldrei nefndur upphátt, en tó veit ég ad ég er ekki ein um ad vera í tessu leynifélagi. Ò nei.
Og hvad gerir stofnfélagi tegar hann rekst á BLOKKflautuleikara? Svarid er einfalt. Hann hugsar: ,,Ùrkynjun".
Hvada edlileg manneskja velur sér tad ad verda blokkflautuleikari? Engin.
Blokkflautuleikarar fædast til ad verda blokkflautuleikarar, teir eiga ekker val, ergo: teir eru úrkynjadir.
Valhoppandi um í 3/4 med hneigingu, síbrosandi eins og hirdfífl. Ég meina tad.
Mér vard svo sem ekki meint af ad fara tarna í Bilka med blokkflautunni. Allt tók bara svo endurreisnarlangan tíma...
Svo fór ad rigna á leidinni heim svo ég var nidurrignd. Grind. Girnd. Rignd girndargrind.
Um kvöldid fórum vid upp til Hákons og ég tók rússnesku ævintýrabókina mína med og las eitt ævintýri med Lenny. Sem heitir, eins og mig hafdi reyndar lengi grunad, audvitad eki Lenny heldur Lonja. Sovétrískur hroki ad halda ad venjulegt fólk geti ekki sagt Lonja! Og kalla sig Lenny í stadinn, en jæja, allt fyrir vestræniseringuna og vonina um frægd og frama. Hann er sem sagt frá St. Piotr (Russia connection!) og spilar skrambivel á saxófón. Lonja er mjög hrifinn af hinum íslensku addáendum Rússlands en vid, eda alla vega ég trúi á Rússland og votta tví virdingu daglega med tví ad hlusta á rússneska tónlist, nú eda lesa ævintýri á rússnesku.
Svo tókum vid Krummasyrpu og Eg heitir Anna Knutsdottir, norskan slagara og ,,What if we were ment to be together" med Tim Christensen, lagid úr táttunum um Nikolai og Julie...
Svo fór madur bara snemma heim, enda turfti ég ad vakna fyrir aldir allar, (eda klukkan 5 15 ad nýbreyttum dönskum tíma) til ad taka lest til Hrossaness (Horsens) í messu. En reyndar turfti ég svo ad taka 3 lestir. 3! Eins gott ad ég hætti í tessum kór. Suss og svei.
À tessu augnabliki er ég hins vegar ad bída eftir símhringingu frá flutningafyrirtækinu Blå og bud eda eitthvad, en teir hafa lofad ad flytja píanókirkjuklukkuna í húsid.. Vid fengum fatt í gamlan garm, sem er vanstilltur eilítid og tegar madur slær nótu tá klingir hún ad eilífu.. En kannski getum vid lagad tad. Alla vega reynt. Lengi má manninn reyna eins og tar stód. Í gær hittum vid hana Janni sem á tad og tarf ad losna vid tad tví midur, tar sem hún var ad flytja í minna húsnædi.
Nú er mér ordid kalt á höndunum.
Ble.