Játningar

Ja, undanfarið hefur sem fæstum sögum farið af mínum högum hér á blogginu. Mun ástæðan vera að í hinu persónulega einkalífi snýr nú allt á haus og minnir söguþráður lífs míns æ meir á söguþráð í Suður-Amerískri sápuóperu. Hef ég helst ekki viljað ræða hann við semi-viðkomandi og alls ekki ókunnuga. Nú er þó komin yfir mig uppljóstrunarandi, enda hætt við að semi-viðkomandi og óviðkomandi verði á vegum mínum á næstunni með skólabyrjunum og þess háttar.
En í fyrsta lagi þá er ég flutt heim til mömmu og pabba ásamt dóttur, um óákveðinn tíma.
Í öðru lagi á ég von á tvíburum eftir u.þ.b. hálft ár.

(Nei - ég er ekki að grínast!)

Eftir að hafa skrifað þetta í ca. þriðja sinn dettur úr mér allur skáldlegur andi, því mér finnst þetta svo absúrd. Færslan verður því ekki lengri að sinni.
Sjáumst á hinum farna vegi.