Hin myrku leyndarmál heimsins

Í gær, 27. janúar var sérstakur dagur, tileinkadur Auswitz, helförinni og tjódarútrýmingum í heiminum.
Tessara atburda var mkinnst í öllum háskólabæjum Danmerkur, Esbjerg tar á medal. Vid Ásta fórum saman ad hlýda á dagsrkána í tónlistarhúsi Esbjerg. Eftir ávarp var sýnt brot úr einhvers konar heimildarmynd úr Auswitz útrýmingarbúdunum um tá miklu starfssemi sem tar fór fram. Tessi mynd var ótrúlega átaknaleg og vakti miklar tilfinningar.
Einatt er mér verda ljósar á einn eda annan hátt hörmungar heimsins verdur mér orda vant og skilningsleysi mitt á tvílíkum gjödrum verdur mér næstum ofvida. Hvernig getur madurinn komid svo auvirdilega og dýrslega fram vid adra manneskju? Trír héldu erindi; madur frá Írak, madur frá Rwanda og kona frá Bosníu. Öll töludu um vodaverkin sem unnin voru í löndum teirra, beint fyrir framan nefid á heiminum. Mord, slátranir, naudganir og meiri hryllingur en ord fá lýst, engu betra en útrýmingabúdir nasista í seinni heimsstyrjöldinni. Madurinn frá Rwanda vitnadi í ord Clintons tháverandi Bandaríkjaforseta er ástandid var sem verst í Rwanda, er hann lét tau ord falla til samborgara sinna í Rwanda ad séd yrdi til tess ad teir myndu ekki kenna á óeirdunum. Borgarar Rwanda, einkum konur og börn, fengu hins vegar ad kenna á tví án tess ad nokkur af hinum velmegandi, og valdhafandi löndum, ekki einu sinni sameinudu tjódirnar, gerdu nokkurn hlut! Og tó mátti rekja tennan óskapnad ad einhverju leiti til teirra sjálfra.
Tau eru mörg heimshornin sem gleymast, og varla nokkrum málsvörum treystandi til ad vinna á jafnréttisgrundvelli. Tegar á hólminn er komid gerist alltaf eitthvad og bjúrókrasíid hlýtur forgang framyfir blóduga vígvelli og saklaus fórnarlömb.
Og tar hafidi tad.